O santuario escuro

Inauguro este blog cun poema que creei ai tempo e q xa me serviu antes para inaugurar outro dos meus espazos na rede:

Miro ao redor
Vexo xente, ruindade, pavor
Tento fuxir
Mais presa son de tanto fedor
Alguén se me achega
Ao ver tal desconsolación
Dime ola
Con toda despreocupación
Un saúdo
A mais antiga mostra da traizón
Hei de contestar
Mais cun saúdo non!!!
Digo ola
Caio así na perdición
Unha superficial charla
Unha zafia conversación
Unha maraña de fíos
Do xogo, un sinxelo peón



Xq o corno de heimdall soou
E o ragnarok xa chegou,
A destrución d todo tal e como o coñecemos xa rematou
E das súas cinzas un novo mundo comezou

Espero que vos guste